Anne misiniz Yoksa Bekçi Anne misiniz?

Anne misiniz yoksa bekçi anne misiniz? Bekçi anne sendromu nedir? Bekçi anne sendromundan çocuklar ve anneler nasıl etkilenir? Bekçi anne sendromuna yakalanmış olabilir misiniz? Merak ediyorsanız cevabı Sağlıkta Haber‘de.

Anneler Bekçi Anne Sendromuna Yakalanmış Olabilir misiniz?

Anneler için çocukları özeldir, onların zarar görmemeleri hayata hazırlanmaları, iyi yetişmeleri en büyük arzularıdır. Dünyanın neresinde olursa olsun anneler çocuklarını korumak için yeri geldiğinde kendini feda eder. Çocuklar gerçekten de korunmaya muhtaçtırlar. Fakat koruyuculuk konusunda aşırıya kaçmamak çocuğun yetiştirilmesinde büyük önem taşır. Anne-babası tarafından aşırı koruma altına alınan çocuklar gelecekte annelerine bağımlı, hiçbir şeyi kendi başına yapamayan yetişkinler olup çıkabilirler.

Annelerin Hemen Hepsi Aslında Bekçi Anne mi?

Anne gibi anne olmak mı? Bekçi anne olmak mı? Ya da her anne aslında birer bekçi anne mi? Bekçi anneliği,  genellikle kişinin kendi ailesinden kopya edilen bir durum. Bunu yaşayan annelerin nasıl bir yol izleyecekleri önemli.

Bekçi Anne Sendromu Nasıl Bir Sendrom?

Bekçi anne sendromu nasıl bir sendrom? Bekçi anne kavramı, annenin çocuğunun kendisinden farklı bir birey  olduğunu fark etmemesi, duyduğu kaygı nedeniyle çocuğunun birey olmasına izin vermemesi anlamını taşıyor.

Çocuk sahibi olmak her anne-babanın hayatındaki dönüm noktası. Çocuğun sağlıklı gelişebilmesi, özgüvenli olması anne-babanın bu role hazır olması çocuk psikolojisi ve  eğitimini bilmesiyle gerçekleşiyor. Sağlıklı çocuk gelişimi için öncelikle eşler evlilik ilişkilerini değerlendirmeli, ebeveynliğe hazır olup-olmadıklarını anlamalı ve bunun ardından çocuk sahibi olmaya karar vermeliler.

Anne- Çocuğun Kendini Geliştirmesine Fırsat Vermeli

Bebek, ihtiyaçlarının yerinde, zamanında ve gerektiği kadar karşılandığı durumda kendisini güvende hisseder. Büyüdükçe özellikle 2-3 yaş döneminde annenin tutumları oldukça önem kazanır. Çünkü bu dönem kritik dönemlerden en önemlisidir. 2-3 yaş dönemi, çocuğun kendisinin ve dış dünyanın farkına vardığı, öğrenme ve dış dünyayı keşfettiği dönemdir. Dünyayı keşfetmenin, ona sahip olmanın hazzını yaşayan çocuklara annenin engelleyici, korumacı ve müdahaleci yaklaşımı zarar verir. Bu dönemde aile, çocuğunun kendisine güven duygusunu geliştirmesine yardımcı olmalıdır. Bunun için gerekli güvenlik önlemlerini alarak, çocuğa kendisini gerçekleştirmesi için fırsat vermek ve ona özgür bir alan sunmak gerekir. Bu dönem, çocuğun sosyalleşmesi ve bireyselleşmesi için çaba gösterdiği, uğraştığı bir dönemdir.

Anne Annem Anneciğim…

Çocuğuna ilgi göstermekle çocuğunun kendisini gerçekleştirmesi için fırsat vermemek çoğu zaman anneler tarafından karıştırılan bir durum. Çocuktan ayrılamayan anne, onu da kendisine bağımlı kılabiliyor. Çocuğa yeni denemelerinde fırsat vermez. “Ay aman düşersin, dikkat et, uf olursun” gibi müdahalelerle çocuğunu korumak uğruna, onun kendisini korumak için davranış şekli geliştirmesine müdahale etmiş oluyor. Bu da çocuğun kaygı duymasına yol açıyor.

Onlar Bekçi Anne Çocukları

Sorun aslında annenin kendi kaygısı. Çocuk bu durumda kendisini güvende hissetmiyor ve kendisini koruması için annesine yapışıyor. Anneden ayrışamayan çocuklar bu çocuklar, bekçi annelerin çocukları. Özellikle anaokuluna, ilkokula başlarken annesini bırakmayan çocuk, annesi olmadan nasıl davranacağını öğrenmediği için kaygı yaşıyor. Öyle ki çocuğun psikiyatrik yardım alınması gereken bir durum oluşuyor. Annenin kendi depresyonu, psikiyatrik ve fiziksel rahatsızlıkları da bu duruma neden olabiliyor. Ayrıca fiziksel bir engel ya da psikiyatrik rahatsızlığı nedeniyle yeterli becerileri geliştiremeyen çocukların anneleri de bu tutumu geliştiriyorlar.

Çocuk Ve Anne Nasıl Etkilenir?

Bekçi annenin mevcut kaygısıyla çocukta da tehlike algısı oluşabiliyor. Kendine güvensizlik, ileriki dönemlerde atılgan olmayan bir kişilik, korkular, kaygılar, fobiler ve sosyal becerilerin gelişmemesi gibi sonuçlar ortaya çıkıyor. Çocuğun anneye bağımlı olması, onun okul başarısını ve arkadaş ilişkilerini de etkiliyor. Anne de bağımsız olamadığı için kendisinin de yaşam kalitesi düşüyor, stres düzeyi artıp, kendisini çaresiz hissediyor ve günlük aktivitelerini aksatıyor Bu tutuma sahip anne, diğer çocuklarına da bu şekilde davranacağı için her biri ile ve sorunlarla fazlaca ilgilenmek zorunda kalıyor. Eş ilişkisi ve aile içi ilişkiler olumsuz şekilde etkileniyor.

Anellik Rolüyle İlgili Sorun Boşanmaya Yol Açıyor

Yapılan çalışmalarda boşanmaların önemli sebeplerinden birisi de annelik rolüyle ilgili sorun yaşayan annenin eşine ilgisiz kalması. Çocuk yeterli sosyal ilişki yaşamazsa, ilişki ve iletişim biçimlerini öğrenemez. Sosyal kaygı ve sosyal fobi ortaya çıkabilir. Eve misafir istemeyen ve misafirliğe gitmek istemeyen çocukların büyük bir kısmı bu nedenle böyle davranır. Bu durumda komşuluk ve akrabalık ilişkileri de zayıflayabiliyor.

Bekçi Anne Olmak İstemiyorsanız Nasıl Davranmalısınız?

Çocuğun dünyaya gelmesiyle birlikte ailenin yaşam tarzı değişecektir. Bu değişimin sağlıklı oluşması önem taşır. Günümüzde pek çok klinikte etkili anne-baba olmak, iyi anne-baba olmak gibi çalışmalar yürütülmekte. Amaç, ebeveynlerin çocuklarını tanımaları ve onların bilişsel, sosyal ve duygusal gelişimlerinin en sağlıklı biçimde oluşması için imkan sunmalarını sağlamak.

Annenin çocuklarıyla konuşurken kullandığı dil çok önemli. Duygularımız doğaldır, birbirimizin duygu ve düşüncelerini sözel ifadeler ve beden diliyle algılarız. İletişim, kişilerin birbirlerine (bilinçli ya da bilinçsiz olarak) duygu ve düşünceleri aktardıkları süreçtir.

Anne olmak ya da bekçi anne olmak

Çocukla güçlü iletişim kurmanın birinci basamağı, onun duygularını ve düşüncelerini olduğu gibi kabul etmek ve dinlemek. Dinleme, etkin dinleme (katılımla dinleme), pasif dinleme (edilgin dinleme) ve kapı aralayıcı mesajlarla dinleme şeklinde olur. Pasif (edilgin) dinleme; herhangi bir yorum katılmadan, jest ve mimiklerle çocuğunuzu dinlediğinizi hissettirmeniz şeklindedir. Etkin dinleme (katılımlı) ise söylediği sözleri açarak tekrar etmek ve kendi çözümlerini bulmasında yardımcı olmak şeklindedir.

Bekçi annelik yerine anlayışlı annelik

Çocuğun duygu ve düşüncelerini anlamak, yani empatik yaklaşılması birinci kural olmalıdır. Çocuğa saygı duymak, gerçekçi, doğal davranmak ve onu dinlemek çok önemli. Onunla göz teması kurmayı unutmayarak bunu yapmalı ve mutlaka dokunsal temas artırılmalıdır. Nerede, ne zaman, nasıl, ne söylenileceği iyi belirlemeli ve akıcı, sade bir dil kullanmaya çalışılmalıdır. Kardeş veya arkadaşlarıyla çocuğun kıyaslanması, aile içi şiddet, toleranslı ya da baskıcı tutumlar, çocukla empati kurulamaması, annenin çocuğu anlamaması, ödülün ya da cezanın fazla ve yanlış kullanılması, aile büyüklerinin müdahaleleri, çocuktan beklentilerin onun kapasitesi veya gelişim dönemine oranla yüksek olması gibi yanlış tutumları sıkça görülüyor. Aile içi iletişimin kaliteli olması, ailenin kullandığı iletişim dilinin sağlıklı olması, etkili iletişimin anne-baba tarafından kullanılması, çocukla empati kurulması, çocukluk gelişim dönemlerinin bilinmesi, iyi gözlemci olabilmek, çocuğu anlamaya çalışmak, ona zengin uyaran sunmak, gelişimin bir bütün olduğunu ve çocuğun gelişim döneminin gerektirdiği derecede beceriler kazanabileceği unutulmamalıdır. / Sağlıkta Haber.

Sağlıkta Haber ile sağlık alanındaki gelişmeler ve uzman açıklamalarını takip edin. Sağlıkta Haber güncel sağlık haberleri için güvenilir adresiniz.